Marx, again! The Spectre Returns
In this radical new book, Dr Diego Fusaro examines the current neo-liberal world through the lens of Marx. The present age has declared itself to be post-ideological, and yet it is the most ideological age of all. Only one ideology has survived, linked to capitalism, the very concrete abstraction which dominates as a real economic fanaticism.
“I share Diego Fusaro’s analysis: whereas Marx by himself is not enough today, it is also not possible to understand, criticise and finally overcome the contradictions of triumphant capitalism without Marx. … From Fusaro’s text emerges a Marx who is freed from dogmatism, scientism and the myth of guaranteed progress, but not from the ability to criticise injustice and to propose a real emancipation of humankind. A non-Marxist Marx…” (Gianni Vattimo)
Europa y capitalismo. Para reabrir el futuro.
Se suele presentar a la Unión Europea como la realización perfecta de la idea de una Europa de los pueblos y la libertad. Europa y capitalismo desmonta este modo de entender la realidad. Un análisis cuidadoso y sin condicionamientos ideológicos que revela que, en Europa, se ha producido una «revolución pasiva» (Gramsci) con la que las élites han estabilizado la relación de fuerza capitalista eliminando la potencia que todavía, en parte, se les oponía: el estado nacional soberano, con su preponderancia de la política sobre la economía y sus derechos sociales garantizados. La creación de la Unión Europea, triunfo de un capitalismo ya absoluto, se encargó de desautorizar la hegemonía de la política, dando paso al irresistible ciclo de privatizaciones y recortes del gasto público, de precarización forzosa del trabajo y reducción cada vez más tajante de los derechos sociales, imponiendo la violencia económica en perjuicio de los subalternos y los pueblos de economía más débil. Ejemplos como Grecia ponen de manifiesto esta estrategia. Por eso, hay que recuperar el futuro, en palabras de Fusaro, ya que el único camino pasa ahora por una crítica radical de la Europa del euro y las finanzas.
Europe and capitalism. Regaining the future
The current European Union is too often presented as the Europe of peoples and freedom. This essay overturns this common way of understanding our political reality. In fact, upon closer and unbiased analysis, Europe appears to be the result of a “passive revolution” (Gramsci) through which the dominant class, after 1989, has managed to stabilise capitalist relations of power. This happened at the expense of the force which had partly resisted it: the sovereign nation state, which gave primacy to the political over the economic and guaranteed social rights. Marking the absolute triumph of capitalism, the creation of the European Union has managed to deprive politics of any hegemony: it has paved the way to the unstoppable cycle of privatisations and cuts to public spending, to the enforced precarisation of work and to the ever sharper reduction of social rights, imposing economic violence to the detriment of the subaltern and the economically weakest peoples. For this reason, the only way to open up the future once again, to defend peoples and labour, and to carry on that struggle once fought by Marx and Gramsci, is a radical critique of the euro and contemporary finance.
Ευρώπη και καπιταλισμός
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζεται πολύ συχνά ως η τέλεια πραγματοποίηση της ιδέας μιας Ευρώπης λαών και ελευθερίας. Το παρόν δοκίμιο αντιστρέφει αυτόν τον κοινό τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας. Με μια προσεκτική και ιδεολογικά ανεπηρέαστη ανάλυση, η Ευρώπη πράγματι μοιάζει με μια παθητική επανάσταση (Gramsci) όπου οι εξουσιάζοντες μετά το 1989 καθιέρωσαν τον σύνδεσμο της καπιταλιστικής δύναμης: αυτό επετεύχθη απομακρύνοντας τη δύναμη που κατά μέρος μπορούσε ακόμη να τον εξουδετερώσει, αυτή δηλαδή του υπέρτατου εθνικού Κράτους, όπου τον πρωτεύοντα ρόλο είχε η πολιτική πάνω στην οικονομία καθώς επίσης και τα εγγυημένα εθνικά δικαιώματα. Θριαμβεύει λοιπόν ο καπιταλισμός που είναι πλέον απόλυτος, η δε δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέβλεψε να αποδυναμώσει την πολιτική ηγεμονία: άνοιξε τον δρόμο στον ακαταμάχητο κύκλο των ιδιωτικοποιήσεων και της μείωσης της δημόσιας δαπάνης, στην προσωρινότητα της εργασίας και στην ολοένα βεβαιότερη μείωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας την οικονομική βία στους εξαρτώμενους και οικονομικά πιο αδύναμους λαούς. Γι’ αυτό τον λόγο η μόνη οδός για να ανοιχτεί εκ νέου το μέλλον, για να υπερασπίζονται οι λαοί και η εργασία και για να συνεχίσουμε τη μάχη του Marx και του Γκράμσι είναι να ξεκινήσουμε από μια κριτική ριζική της Ευρώπης, του ευρώ και των οικονομικών.